De wind giert over het weidse polderland. Een boer injecteert gier in zijn weiland, de lucht die zo kenmerkend voor het platteland was is nu nog nauwelijks waarneembaar. De stedeling zal niet snel meer zeggen dat het stinkt.
Als zijn land bemest is draait de boer iets te schielijk de tractor met giertank waardoor het geheel vervaarlijk begint te gieren. Als die omkantelt zal ik, argeloze toeschouwer, ongetwijfeld gieren van de lach.
Vanuit de lucht wordt het tafereel gadegeslagen door een vale gier, die daar cirkelt, op zoek naar een kadaver. Hij laat zich niet lang afleiden, de lijkenpikker.
↧
De gier
↧
